Mediteranska duša u Beču

Propraćen gromoglasnim pljeskom svoje publike koja je salu do zadnjeg mjesta ispunila, na bini se pojavljuje Oliver Dragojević i započinje koncert sa jednim od svojih najvećih hitova, „Moj Galebe“.

Svoje obožavatelje pozdravlja sa šarmantnim dalmatinskim dijalektom i pozitivno iznenađuje sve prisutne sa gotovo perfektnim pozdavom na njemačkom. Uz pratnju Alan Bjelinski orkestra Oliver izvodi sve svoje velike hitove, od „Molitva za Magdalenu“, „ Neka se drugi raduju“, „ Cesarica“ preko „Dva put san umra“ do „Što to bješe ljubav“. Iako je koncert održan u jednoj sali koja je tipična za stil doba Austro-Ugarske monarhije, u mislima se pojavljaju slike morskog sutona  i mirisa soli u zraku.

Glasni pljesak prati njegov čitav koncert i najkasnije kod brzih pjesama kao što su „Morski vuk“ sva sala se diže na noge i pleše u ritmu.  Nakon toliko godina na sceni, Oliverov glas ništa nije izgubio od kvalitete kakvu je uvijek imao, čak u jednom trenutku na opšte iznenađenje publike, dokazuje su da njegove glasovne mogućnosti još obilnije, ali da ih rijetko u potpunosti iskorištava „jer je nama ljudima sa mora to malo naporno!“.

Rođen 1947 u Veloj Luci, Oliverova muzika je za mnoge utjelovljenje mediteranskog duha i života. Tokom pauza priča o moru i ljudima koji žive sa njim i bez obzira nas svoj status jednog od najpoznatijih i najuspješnijih pjevača na području čitave bivše Jugoslavije, Oliver nema ničega arogantnog na sebi. Zrači jednostavnošću i ponaša se prirodno, na izlasku iz sale javlja se osjećaj da ste upravo razgovarali sa jednim šarmantnim i simpatičnim gospodinom iz susjedstva. Koji Vam je usput otpjevao nekoliko legendarnih dalmatinskih melodija.

Slike: Andreas Pessenlehner